Nieuw adres Binic

Om kwart voor acht komt onze kleine wekker. Ze gaat laat naar bed en komt langzaam maar zeker ietsje later ook op. Het schitterende zon straalt ons weer tegemoet. Het beloofd weer een mooie dag te worden. Zoals gezegd maken we de camper rijklaar voor het volgende stuk.
We gaan weer proberen om via de kust naar beneden te zakken. We rijden naar Bretagne toe. We hebben afgesproken om twee daagjes in Bretagne te verblijven en dan vanaf woensdag via de kust weer richting huis te rijden. We zien dan wel waar we overnachten en waar we terecht komen. Vandaag gaan we naar:
Camping Le Panoramic ***
rue Gasselin
22520 Binic (Bretagne)
Frankrijk

N 48° 35' 30,4" W 2° 49' 28,9"


E-mail: camping.le.panoramic@wanadoo.fr

www.lepanoramic.net





We doen nog even snel boodschappen voordat we vertrekken. Het is al half elf voordat we daadwerkelijk wegrijden. Het eerste stuk waren we weer vergeten om de snelweg uit te schakelen en dus verdwijnt de kust weer snel aan de horizon. Dit herstellen we snel door de route de Baie te volgen. We komen zo eindelijk waar we wezen willen. De blauwe zee of en toe zicht op een mooie rotspartij en zandstranden. We genieten met volle teugen. We doen het op ons gemakkie. Het is ook voor het eerst dat we de ene camper na de andere tegenkomen. Dit is duidelijk een favoriete voor campergangers.
We dachten te stoppen bij pointe Du Grouin. De langste klip in het gebied. De rotsen zijn bedekt met de voor de rotsachtige Bretonse kust karakteristieke heide en grasland. Als we er bijna zijn, zien we op een parkeerplaats meerdere campers staan en op het moment dat we die passeren snappen wij ook waarom. De parkeerplaats heeft een schitterend zicht op Cancale en zijn baai. Dus zijn wij gekeerd en hebben wij daar gegeten. We konden zelfs in de verte nog steeds Mont-Saint-Michel zien, die toch echt minimaal tien kilometer verder lag. Cancale zag er met zijn vissershuisje, vestingswerken en kerk mooi uit vanaf die plek.
We wilden toch nog even naar de Pointe dus Grouin kijken, omdat het ons een mooi uikijk punt leek. Echter stond er aan het begin van de klif weer eens een bord met: verboden voor campers. Langs de kust waren ook de meeste parkeerplaatsen weer voorzien van hoogte balken, zodat de campers daar ook geweerd werden en we op de meeste mooie punten niet konden stoppen. Dus dat is wel even wennen. We zijn ook niet zo vaak gestopt, omdat Saint Malo ook nog op het verlanglijstje stond.
Bij de Dunes de Roz-Ven konden we de camper kwijt en zijn we even richting de kust gelopen (die zag je vanaf die parkeerplaats niet liggen…) Even een paar foto’s gemaakt en terug gelopen, daar Nigila in de camper wilde blijven. Op de parkeerplaats terug, bleken er twee Franse motorrijders te zijn, die hun motor aan het inpakken waren. Wij hadden onze motor al gestart toen Timo zag dat één van de motors niet startte. Dus een motorrijder als hij is, is hij weer uitgestapt (Zijn woorden waren:”Een echte motorrijder laat een andere motorrijder niet staan.” Met zijn allen hebben we de motor even aangeduwd. Alleen bleek motor nr2 ook niet te starten. Dus ook die geholpen. Deze motor liet zich wel wat moeilijker starten en moest drie keer aangeduwd worden voordat deze besloot te blijven lopen. Daarna vervolgde wij onze weg naar Saint Malo. Dit blijkt een mooie vestingstad te zijn. Zo ziet het er tenminste van buiten uit. We konden de camper nergens kwijt. Saint Malo mochten we niet in. (Als ik het goed begrijp is het hele gebied voetgangers gebied). We rijden dus langs de vesting en besluiten om hier morgen of overmorgen terug te komen. We zetten Nuvi nu maar in dat we rechtstreeks richting de camping te rijden. Het blijkt nog anderhalf uur rijden te zijn (en dat terwijl het van de vorige camping twee uur rijden was). We komen rond 17:00 uur op onze nieuwe camping aan. Het is een kleinere camping met vele vaste huisjes en caravans. De vakken zijn kleiner en het ziet er iets minder gezelliger uit. Ook de bezoekers zijn iets minder enthousiast. Op de vorige camping zei iedereen elkaar vriendelijk gedag, maar hier negeert men ons en loopt door. Nou ja, tis maar voor twee daagjes. Het weer is ondertussen van stralend naar bewolkt geworden. Op de vraag wanneer het zwembad open is, krijgen we te horen van 8 tot 8, dus besluiten we om na het eten te gaan zwemmen. Na het eten vertrekken Timo met Nigila naar het zwembad. Daar mijn rug nog steeds protesteert, wil ik niet in dat koude water gaan liggen. Ik ga afwassen en binnen de kortste keren hoor ik bekende stemmen. Timo en Nigila zijn al snel terug. Het blijkt dat het zwembad van 10:00 uur tot 19:00 uur open is en ja, het is ondertussen al 19:00 uur geweest, jammer maar helaas. Dus drinken we wat en doen we het Penny paardenspelletje met zijn allen. Gevolg is dat Nigila pas om 21:30 uur naar bed gaat. Nou ja het is mooi weer, ze wordt niet vervelend en misschien slaapt ze dan een keertje uit :). Tot morgen....