We gaan op reis naar Texel (2021)

Woensdag 18 augustus 2021

Het voornemen is om 07:00 uur weg te rijden. Maar ik moest nog zoveel doen op dinsdagavond, dat toen de andere twee naar boven gingen, ik nog van alles op orde wilde hebben.

Maar om 00:15 uur vertrok ook ik naar bed. Aangenomen dat Timo zijn wekker had gezet, dus mijnes uitgezet…

Je raadt het al natuurlijk. Om half 7 maakte Timo mij wakker met de woorden: ”We hebben de wekker gemist.” Deze stond op trillen en ja, na de rare afgelopen week, waar we toch ook meerdere uren nachtrust gemist hadden, is het niet zo heel vreemd dat wij het trillen van de wekker gemist hadden.
En zoals mijn moeder zei: "Als hadden geweest is, is hebben een kunst", me er maar niet te druk om gemaakt.

Snel er uit. Nigila geroepen en ja, dan maar wat tempo maken. Maar hoe je ook je best doet, verloren tijd haal je niet in...., er moeten toch wat dingen gebeuren, zodat je echt niet binnen een uur weg bent. .

Dus om 07:40 uur vertrokken we dan toch. Uitgezwaaid door de buurtjes van nummer 44. Het was zwaar bewolkt en 16 graden toen we dan toch richting Texel vertrokken. In 2016 hadden we er 6 ½ uur over gedaan. Volgens de Tomtom was het 297 km en aankomt 11 uur. Dus ik reken op 14:00 uur ivm dat er toch een sleurhutje achter de auto hangt.

We hebben mazzel, nergens file, zelfs bij de wegwerkzaamheden op de Willemsbrug en bij Arnhem, kunnen we met de ingestelde snelheidsbeperking gewoon doorrijden zonder enkele oponthoud.

We komen zelfs zonder enig oponthoud bij de boot aan. Oké als we voor de laatste verkeerslichten staan, zien we de veerboot naar Texel net weg varen. Maar ach we hebben vakantie. De volgende vaart af om 11:30 uur. Dus even de beentjes strekken en genieten van de volgende veerpont die al snel, langzaam maar zeker de veerhaven binnen vaart.

We hebben thuis speciaal het brood dat we over hebben meegenomen in de auto. We wisten nog hoe leuk het was om de meeuwen te voeren, terwijl we op de veerpont waren.

Het advies was, blijf in uw auto (terwijl je vroeger juist nooit in je voertuig mocht blijven zitten) en ga je er toch uit, draag een mondmasker. Nou wij hebben onze mondmaskers gepakt en zijn lekker uit gaan waaien en meeuwen gaan voeren.

Wat een bekijks hadden we. De meeuwen kwamen letterlijk bij Timo uit zn hand eten. Prachtig om te zien. Daarna nog even wat familiekiekjes genomen vooraan bij de voorsteven.

Jeetje na 20 minuten was het snel naar beneden snellen omdat we er al weer waren.

Laatste stukje van de reis, op Texel, was net 21 km geloof ik, dus om 12:20 kwamen we bij Duinpark en Camping De Robbenjager aan. Om daar tot de ontdekking te komen dat de receptie tussen 12 uur en 14 uur gesloten was….. pfffffff.

Oké dan maar de camping even te voet verkent, “ons veld” bekeken en in het zonnetje voor de receptie dan nog maar even wat gegeten en gedronken. Jeetje zeg 2 uur dicht en slechts tot 17:00 uur open, dat had ik niet verwacht.

Toen we eindelijk de camping op mochten, de caravan netjes op zijn plekkie gezet en ja, we zijn al aardig bedreven, dus binnen 3 uur hadden we de voortent opgezet en ingericht. Nu hebben we zowel recht voor ons als rechts naast ons Duitse buren, die hun stoelen zo hadden neergezet, dat ze iedere beweging van ons konden volgen. Dus zo gauw het kon de flappen er in gedaan en ook de gordijntjes opgehangen. Zijn wij blij dat we de gordijntjes altijd meenemen.

’s Avonds kozen we voor het gemak en liepen we naar het restaurant vooraan de camping. En ook al was het gehele restaurant nog leeg, er bleek geen plek meer beschikbaar voor ons. Geheel gereserveerd. Dus toen eerst maar wat horecagelegenheden gaan bellen. Mmmmmm dat bleek nog niet mee te vallen. Alles was vol en dat op woensdagavond. Eindelijk: het 6de of 7de restaurant had net een annulering gehad, we konden komen.

Dus op naar restaurant Topido in Cocksdorp. Natuurlijk niet gekeken wat het was. Wij bleken ook daar niet de enigste te zijn. Na wat zoekwerk vonden we uiteindelijk toch een plekje om onze auto te parkeren en liepen we terug naar het restaurant.
Laat dit nu een chique restaurant te zijn met streekproducten.

Het was een gezellige sfeer, maar eigenlijk iets te chique voor ons. Wel heerlijk gegeten, maar de kans is klein dat we er nog eens terug komen.

Terug op de camping besloten om nog even een bakkie te doen en dat we op tijd naar bed gingen omdat we allemaal moe waren. Om 10:15 uur lagen we er allemaal in.

Welterusten allemaal