We hebben wat met "vliegen" deze vakantie.

Hey Aaldert, nu is het jouw beurt om de felicitaties in ontvangst te nemen. Hartelijk gefeliciteerd en proost…

Wat een budnachten zijn het hier zeg. Kan echt moeilijk in slaap vallen. Ja ik weet het, eigenlijk niet zo gek, 8,9 en 10 augustus spelen toch nog een grote rol blijkbaar. Overdag niet, maar in bed kan ik het uitknopje duidelijk nog niet vinden. Het probleem is dan alleen maar groter om er ’s morgens uit te komen.

Nu bof ik, want het is vandaag weer een campingdag. Dus niets moet, alles mag.

Op het moment dat ik uit bed stapte (9 uur), zat Timo in de voortent, die had er al een hele ochtend op zitten. Gelukkig dat hij zich zo goed kan vermaken met zijn camera, terwijl de ladys de halve dag in hun bed door brengen.

Ik had gisteren die schattige drieteentjes gezien en ik heb ook 1 telelens 100 – 400 mm bij, dus besloten ook een keertje mee te gaan kijken of het mij nog lukt om te fotograferen.

Dat was vandaag, dus met dat ik 1 voet buiten de caravan zet, komt gelijk de vraag:”Ga je nog mee, ik smeer even een broodje en dan ben ik weg…”

Uuhhhhh, maar het is toch pas kwart voor 12 hoog water?” Ja, maar het water komt snel opzetten, dus ik wil er alvast naar toe.

Oké, ik schiet al op, snel, snel, snel ontbijt gegeten, ochtendrituelen gedaan, camera gepakt, in verband met de wind, trui en winterjas aangetrokken en ik ben er ook klaar voor hoor. Ik kan mee.

Nigila besluit dat ze daar toch niets te zoeken heeft en er niets aan vind om daar in de auto te gaan zitten wachten op ons, dus die wil graag in de caravan op de camping blijven.

Geen probleem, we zijn net 5 km verderop, dus ze kan op de fiets naar daar komen als ze het alleen zijn toch niet meer fijn vindt en wij zijn zo weer terug als het nodig is.

Zowel Timo als ik hebben een plekkie op het talud gezocht. En dan maar rustig zitten afwachten tot het water steeds hoger komt, de vogels dus steeds minder strand krijgen en er iets voor de lens wilde komen zitten.

En gelukkig kwam er van alles: drieteenstrandloper, bontbekpleviertjes, steenloper, bonte strandloper, dan nog allemaal meeuwen en sterntjes in de lucht.

Het enige wat behoorlijk tegen viel was het weer. De wind, het zand dat soms in je nek striemde, de regen die met vlagen je echt kletsnat maakte. Bij de eerste bui had ik voor het eerst van mijn leven een bonte strandloper voor mijn lens. Dus ja, dan ga ik toch niet weg, dan thuis maar droge kleding aan trekken.

Op een gegeven ogenblik besloten dat we nog een uurtje zouden blijven en dan terug zouden gaan naar de caravan om te lunchen. Echter binnen 5 minuten kwam de regen met bakken naar beneden, gemengd met de zand windvlagen, dat maakte dat wij ons apparatuur toch veilig gingen stellen en terug reden naar de camping.

Ik heb in korte tijd echt honderden foto’s gemaakt. Echter bij het bekijken op de camera blijkt er geen een (1) scherp.

Timo gaat ’s middags terug, want die vond dat kleine (ook voor hem nieuw) spul, wel erg grappig en wil er nog wel even wat vast leggen.

Ik ben bij de caravan gebleven zodat Nigila niet hele dagen alleen hier zit. Ze bofte, want van deze campingdag maar even gebruik gemaakt om even op te ruimen, te vegen en te poetsen en tot slot even af te wassen. Ik denk dat ze erg blij was dat ik nu ook bij de caravan gebleven was en ook zij aan het werk werd gezet.

Op het moment dat wij iets wilden gaan drinken, kregen wij een apje, Timo was onderweg om iets te komen drinken, nou dan maar even gewacht. Hij bleek lekkere koeken meegenomen te hebben, enkel Nigila haar donut was hij blijkbaar tussen de winkel en de auto verloren. Helaas, de volgende keer beter.

Hierna heeft Timo even naar mijn foto’s gekeken. Ik wilde dit niet meer, want als ik zag hoe slecht alle foto’s waren, dan was het weer over met het fotograferen voorlopig denk ik.

Na controle van mijn foto’s bleken er slechts een handvol scherp. Geen idee waar het aan ligt. Gelukkig dat er nog enkele scherp zijn, anders had ik de camera weer aan de wilgen gehangen. Ik zal er van de week wel wat plaatsen.

Daar we vorig jaar een klein camping oventje hebben gekocht. Hadden we ragoutbakjes en ragout meegenomen. Dus dit opgewarmd en voor sommige als voorafje gegeten en sommige als hoofdmaaltijd. Verder de risotto van de week nog opgewarmd. Zo dat was een makkelijke maaltijd.

Voor morgen een restaurantje gereserveerd (Paal 17, die hadden we eens als tip van Peter-Paul en Bianca gekregen, op moederdag 2016 reeds geweest en het was goed bevallen.) Alleen konden we pas om 20:00 uur boeken, dat is voor ons wel heel erg laat. Dus gebeld, nee het kon alleen tussen 16:00 uur en 18:00 uur of om 20:00 uur, Nou 17:00 uur dan? Dat is toch tussen 16:00 uur en 18:00 uur. Nee, 16:30 was het laatst. Oke, dan 16:30 uur, voordat het eten er dan eens is, is het vast 17:00 uur, dus daar kunnen we wel wat mee.

Vanavond allemaal weer in onze digitale wereld gedoken, in de voortent, voor zolang de temperatuur dit toelaat.

Voor nu alvast welterusten en tot morgen. Dan is er 74% kans op regen en we weten geen van allen wat we dan eens moeten gaan doen, dus dat wordt een verrassing (voor ons allemaal...)

Doeiiii tot morgen.