klimmen en klauteren in het nationaalpark Tiveden

We doen aan een rustige start. Dus de dames worden rustig wakker, we doen de ochtendrituelen, nou ja we waren te laat om broodjes te bestellen, dus halen ons campingoventje tevoorschijn en bakken broodjes. Heerlijk hoor die geur van verse broodjes in de camper.

Hierna lopen we naar de receptie en vragen of we kunnen blijven. Ja, ze heeft ons plekje vrij gemaakt, we kunnen 2, 3 en zelfs 4 dagen blijven als we willen. We gaan voorlopig voor 1 dag erbij. Bestellen nu wel alvast broodjes voor morgen en gaan de camper inpakken om naar het natuurpark Tiveden te rijden. We willen graag wandelen of fietsen vandaag. Daar we de accu’s van de fietsen nog niet opgeladen hebben, besluiten we te gaan wandelen. Daar we dit eigenlijk niet meer zo vaak doen en ze al aangeven dat het klauteren wordt, besluiten we een tocht van 2 uur te nemen. Ik ga er vanuit dat dit voor ons toch wel 3 uurtjes worden dan.

Halverwege de rit er naartoe, vliegt de deur open van de koelkast en vliegt alles er uit. Het vliegt door de camper. Oke, we weten dat als er grote flessen drinken in de koelkast ligt, als we rijden de koelkast overvliegt, dus tot heden hadden we er elke keer netjes aan gedacht om de flessen onderweg op bed te leggen en als we dan weer een plekje hadden ze weer in de koelkast te doen. Dat was deze ochtend dus duidelijk niet gelukt. Dus gestopt, alles bij elkaar geraapt, de flessen nu uiteraard weer op bed gelegd en verder gereden.

Het pad er naartoe werd steeds smaller en smaller, maar dat had de eigenaresse van de camping ons al vertelt. Op de parkeerplaats gekomen, was er eigenlijk geen reguliere plek meer om de camper neer te zetten, dus hem in een klein gaatje gepropt tot 50 cm van een andere camper zijn deur.

Hierna naar het startpunt gelopen. We hadden besloten de gele route te nemen, niet de langste, maar ook zeker niet de kortste. Volgens de folder zou deze 2,2 uur duren en het klimmen en klauteren worden. Met onze conditie rekende ik maar voor het gemak op 3 uur.

Het begon al goed, steil omhoog en inderdaad rotsblokken en veel boomwortels die voor de houvast diende bij het klimmen. Na 100 meter had ik al het idee van, dat wordt een lange tocht…. Maar ik hou er toch stiekem wel van en vind dit heel leuk om te doen. Nigila, “ons berggeitje” had het ook prima naar haar zin en ja die kan ik echt niet meer bijhouden. Ik hoorde Timo ook zeggen, rustig aan, het is geen wedstrijd, zij is 16, loop op je gemak. Dus dit advies zeker ter harte genomen.

Ik genoot echt van het klim en klauterwerk, soms ging het best wel pittig omhoog, om daarna weer al te dalen. Soms lagen er planken (voor periodes dat het daar drassig was waarschijnlijk) en soms waren er (steile) trappen omhoog om even bij een uitkijkpunt te kijken. Op 1 van deze uitkijkpunten hebben wij onze lunch genuttigd en wat gedronken om daarna weer verder te gaan.

We vonden het zo leuk, dat we het er zelfs over hadden om misschien nog een stukje van een andere route ook te lopen en dan terug te keren na een bepaalde tijd. Maar dit zouden we beslissen als we terug waren.

Op een gegeven ogenblik stond er een bord, short cut, maar nee, wij hadden het allemaal naar ons zin, dus die zekers niet genomen. We zijn wel wat wandelaars tegen gekomen, maar niet overdreven veel. Op een gegeven ogenblik liepen we naar beneden, wat eindigde in een groot rotsblok. Nu had ik mijn oude dienstschoenen aan (die ik tegenwoordig mijn bosschoenen noem) en nam een paar stappen naar beneden. Nu heb ik een hele galante man, die me beneden opwachtte en een hand aan gaf waar ik op kon leunen bij de laatste paar meters. Die geaccepteerd en naar beneden gesprongen (zoals al vaker vandaag gebeurd was, maar dan meestal zonder hulp). Ik kwam goed op de grond terecht, deed een stap naar voren ivm de vaart waarmee ik naar beneden kwam en zo mijn evenwicht te pakken en verder te lopen. Helaas lag daar een grote boomstronk en mijn lichaam was al in de beweging naar voren, maar mijn benen bleven dus achter. Ja je raadt het natuurlijk al. Ik viel naar voren en zo hard op mijn voorhoofd, mijn bril wipte op en daar kwam ik vermoedelijk wel op terecht, maar overleefde de snoekduik gelukkig. Op dit moment stonden er net 2 Duitsers om omhoog te klimmen. Zij hadden van die handige vochtige doekjes bij om mijn gezicht en bloedende voorhoofd en neus (beetje maar gelukkig) af te vegen en zo ook een beetje het vuil eruit te vegen. Wat een mazzel. Ik heb normaliter van alles in ons Timpy zitten qua pleisters en dergelijke, maar we hadden vandaag de rugtas mee en ik had er niet aan gedacht om dit over te hevelen.

Maar oké, na vijf minuten weer verder geklauterd. Merkte wel dat ik mijn onbevangenheid toch wat kwijt was. Was veel voorzichtiger, maar daardoor ging het niet makkelijker zeg maar. Het bleek echter nog slechts 500m te zijn of zo of wij waren terug bij het vertrekpunt. Hierna naar de camper gelopen en mijn gezicht met dettol ontsmet. Je ziet er niets meer van nu [e-1f60a]. oh ja, we hadden er 2 uur over gedaan en dan hebben we onderweg nog gegeten ook (dus een korte pauze), dus viel zeker niet tegen.

Nog even naar Tived gereden, want daar is morgen de jaarmarkt. Voor we door hadden dat we in Tived waren, waren we er ook al weer voorbij. Juist bestaat duidelijk uit 1 straatje. We zagen dat er wel een weiland klaar was gemaakt om te parkeren, dus men verwacht toch heel wat volk. Ik weet nog niet wat ik er van moet verwachten, maar we gaan het meemaken, want we willen er uiteraard wel even langs.

Nadat de camper weer op zijn plek stond wilde ik naar de wc. Nu is dit de eerste camping waar we onze schoenen uit moeten doen in het toilet/douchegebouw, dus heb 2 paar klompen. Mijn doucheklompen (gebruik ik overal op de campings om te douchen) en mijn buitenklompen. Maar waar ik ook keek, ik zag slechts 1 paar buitenklompen. Mmmm is het zo een dag…. Vermoedelijk is deze uit de camper gevallen in het nationaal natuurpark. En mijn goede paar klompen (met binnenvoering die er niet uit kan), daar was ik van de week gewoon mee gaan douchen, maar het duurde lang voordat ze droog waren en ruiken nu niet zo lekker, dus die moeten thuis eerst met de wasverzachter meegewassen worden en dan in de zon gedroogd, voordat ik die weer aan kan, anders loopt iedereen van me weg. De andere klomp nu ook maar weggegooid, want aan 1 klomp heb je niets. Ja zo wordt de camper ook steeds lichter. Niet op de manier waarop ik het bedacht had, maar och alle kleine beetjes helpen.

Vanavond mie gegeten met de kip, de champignons en boontjes erdoor. Geen saus. Het voordeel is dat de little lady eigenlijk niet van saus houd (behalve champignonnesaus en oma’s mayonaise, wat we echt moeten gaan proberen eerdaags, want ja…), die schept momenteel gewoon twee keer en soms zelfs drie keer op. Iets wat ze thuis nooit doet. Dus misschien vaker zonder saus wat bereiden en met minder groenten hahahahaha.

Na het eten even gedouched, daar er veel nieuwe gasten zijn en in tegenstelling tot gisterenavond het heel rustig was. Dit is overigens ook de eerste camping waar we voor het douchen muntjes moeten gebruiken. Dus vanochtend met de broodjes 3x 5 kronen gevraagd en op de rekening laten zetten. (voor uw beeldvorming, is nog geen 0,50 cent voor 5 minuten douchen. Dus eigenlijk kost het minder dan de meeste toiletten in Nederland en zien er schoon en verzorgd uit.

Bedankt weer voor uw tomeloze aandacht en wie weet tot morgen. Altijd spannend met de camping wifi, maar hier hebben we echt goede wifi…

doeii