Weer thuis komen in Neukirchen am Grossvenediger..

Ja ja, om half vijf ging de wekker af. Ik was er nog niet aan toe. Ik kon mijn uit-knopje vannacht weer niet vinden, dus had ik het nog 3 uur zien worden en dan om half vijf al er uit… pfffffffffff. Maar oké het is voor een goed doel. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer eens wintersporten.Oké wel benieuwd hoe mijn dijbeen en nek zich gaan houden en Nigila haar enkel. Nigila had van de woensdag op school bootcamp en had haar enkel gekneusd, dus ja, dat wordt ook even bezien…

We wilden om 05:00 uur rijden, want Timo had gezien dat het 12 uur rijden was. We hadden ook besloten om te ontbijten in de auto op het moment dat we trek kregen. Dus de laatste dingen in de auto gedaan. Elke keer verbaas ik mij er weer over wat we allemaal wel niet mee sjouwen. We hebben al een koffer extra thuis gelaten, alleen onze skijassen en snowboots mee, geen kratten vol met boodschappen mee te nemen maar daar per dag te bekijken wat we nodig hebben en toch ligt er een kop op de achterbak zeg maar…

Oké we hadden het over het vertrek. Nou toevallig vertrokken we om 04:59 uur, dus eens op tijd zeg maar. Het was bewolk en droog, dus nog een paar uur en we zitten in Oostenrijk. We kwamen bij vertrek nog een paar verdwaalde carnavalsgasten tegen op de fiets, maar hup door…

Al gauw begon het te miezeren en te motregenen. Bij de Kennedytunnel voor de verandering eens geen file, maar helaas wel een flits…. Ja, wat zal ik zeggen, het is al jaren 70 km/u daar, maar oke ik zeg maar niets.

We rijden rond half 8 Duitsland in en rijden van baustelle naar baustelle. Gelukkig is het rustig op de weg en hebben we er weinig last van. Het miezerbuitje is ondertussen over gegaan in regenbuien. Heel, heel, heel af en toe zien we een lichtpuntje in het wolkendek en hebben we hoop, maar het duurt nog lang voordat het echt droog wordt. Dan maar hopen dat deze regen in Oostenrijk sneeuw zal zijn..

Bij Frankfurt zien we het ene na het andere vliegtuig op de snelweg af komen vliegen, af en toe leken ze gewoon stil te hangen op de wind… indrukwekkend om ze zo heel langzaam voorbij te zien schuiven. Het leek echt dat ze zoveel tegenwind hadden dat ze bijna uit de lucht gingen vallen, zo langzaam leek het te gaan.

Bij Spessart houden we rond 09:00 uur een kleine pitstop, gooien we de Volvo nog even vol en wisselen we van bestuurder. Nabij Hohenbrunn komen we rond kwart over 2 dan toch in een file terecht. Tussen Munchen en Kufstein worden meerdere files aangekondigd. We gaan zelfs even de snelweg af om een stukje om te rijden in plaats van in de file te staan. Het is een leuk stukje en even wat anders dan het gejakker over de snelweg.

We lunchen dan ook al rijdend, dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan, maar ja, als we dan toch in de file rijden.. een kopje thee erbij en gaan met die banaan. Bij Kufstein de grens over en ja, dan is het eigenlijk gelijk de tweede afrit, Kufstein-sud er af en vanaf daar binnendoor. Daar we niet gestopt waren voor een lunch, reed ik dus de bergen in. Dat is echt lang geleden en ik had het super naar mijn zin.

Rond 15:00 uur reden we Neukirchen am Grossvenediger in. Dus gestopt om skipassen te kopen en even om wat drinken bij de Spar. Jeetje wat een drukte, konden eigenlijk onze auto gewoon niet kwijt. Mazzel dat er eentje weg ging. Met het drinken, vlees en de skipassen rijden we door naar “ons” appartement. Zelfs daar rijden we nog zonder na te denken in 1 keer naar toe.

Auto uitladen, gelijk alles opruimen en nog een uurtje relaxen.

We hadden thuis al ons favoriet restaurantje (Gasthof Siggen) gereserveerd en ja, gezien de drukte was dit een verstandige keuze geweest. Alle drie heerlijke fritatensoep gegeten en Nigila Cordon Blue en wij de verassing van de kok.

Om half 7 zaten we echt vol en waren we klaar voor een relaxte avond.

In het appartement nog een paar programma’s bekeken en om half 11 was het voor mij over en heb ik aangegeven dat ik naar bed ging. Wat de andere deden oké, maar voor mij had de dag ondertussen lang genoeg geduurd. (Ja, ja ja, ik hoor sommige al zeggen:”Je wordt ouder mamma, geef het maar toe…”

Welterusten en tot morgen.