Op weg naar Raggal

We staan rond half 8 op. De wekker zou om 8 uur gaan, maar ja, de interne wekker wil af en toe ook wat. We halen broodjes en maken Nigila wakker. Even ontbijten en dan richting de camperzaak. Die zit in het industrieterrein achter de camper, dus met 10 minuten zijn we daar. We halen daar een dompelpomp (om tijdelijk in ieder geval water uit de kraan en wc te krijgen. We zouden niet kunnen douchen, maar ach dat doen we wel op de camping dan, want de douche hebben we nog nooit gebruikt in de camper.

Ook nemen we alvast 1 zekering mee (de rest halen we bij een pompstation of zo, want toch wel handig als we alle zekeringen op voorraad in de caravan te hebben.

We zouden langs Innsbruck rijden over de Arlbergpass (daar de tunnel momenteel in onderhoud is), maar daar we vlakbij de Achensee zijn, besluiten we even eerst af te dwalen naar de Achensee en stellen het eind van de Achensee in om daar weer te keren. Zo gezegd en zo gedaan. En geen spijt, wat was de Achensee ook prachtig al het water is momenteel echt aquablauw, zo mooi!. We genieten van dit heerlijke uitzicht en zo gezegd, aan het einde keren we om. Er zijn echter slechts 2 parkeerplaatsen, dus we maken al rijdend verschillende foto’s tot we bij de 1^ste parkeerplaats aan komen. Daar staat ook een oldtimer bus. De chauffeur blijft even wachten tot ik foto’s gemaakt heb en knikken naar elkaar als dank en alsjeblieft.

Hierna verlekkeren we ons aan het gezicht van de Achensee. En ja je kunt foto’s maken, maar de realiteit is nog mooier. Echt schitterend. Maar oké we moeten nog 5 uur rijden en in de camper is 5 uur meestal geen 5 uur, dus we stellen de route in. Tot onze verbazing moesten we weer keren, oké dan keren we weer.

Hier maakte ik dus de fout (nog vol van de Achensee), want ik keek niet of er nog meer routes waren. Ik had bewust gekozen (de vorige dag) dat we niet door Zuid-Duitsland, noch door Noord-Italie zouden rijden. Maar niet uitgezoomd, dus mappie trouw gevolgd. En ja, nog een keertje langs de Achensee, vonden we geen van drieën erg.

Nog geen uur verder zagen we weer een schitterend meer, dus ook hier even uitgestapt en genoten van dit uitzicht. Ik zei al tegen Nigila, het moet niet al te mooi blijven onderweg want dan duurt het nog erg lang voordat we in Voralberg aan komen. Met het plaatsen van de foto op Polarstep, valt mijn oog ineens op de Duitse vlag boven de step. Hé we zitten in Duitsland. Dus even naar de route gekeken.

We hadden niet voor een 3^de keer langs de Achensee moeten rijden. We hadden gewoon richting Innsbruck moeten rijden. Maar ja, om nu nog te keren. Ook Timo heeft geen borden gezien dat we Duitsland in waren gereden. Nou ja, dan gaan we door.

We komen bij Jochenau en daar blijkt een mautstrasse. Ja, gaan we omrijden of nemen we deze route. We besluiten inderdaad de mautstrasse te nemen. Er staat niet veel water in het stroompje langs de mautstrasse, maar wat een mooie route is dit ook. Hier wil ik ooit nog eens terugkomen en met de fiets deze route doen. Er zijn ook echt veel fietsers op deze route. Het is een smalle route, maar we komen weinig auto’s tegen en het wordt goed geregeld met elkaar de ruimte gunnen. Dus ja. Het duurt even maar via Garmen-Partenkirche rijden wij Oostenrijk weer binnen. En ja, we zien een bord over 1 km Oostenrijk en het bord Oostenrijk, beiden enkel aan de rechterkant van de weg, dus kijk je even naar links, dan mis je de grens overgang weer.

We rijden door/langs Ehrwald en jeetje wat een puist is die Zugspitze zeg. Ik heb er wel eens in een hotel gezeten naast de Zugspitze, maar volgens mij is die in de tussentijd nog meer gegroeid. Daarna door Lermoos. Hier was mijn eerste vakantie zonder ouders. Ik was 16 jaar en ging met Jolanda, mijn vriendin op busreis. We waren ruim de jongsten, maar hebben het prima naar onze zin. Ik heb daar geleerd dat je niet uit je limonadeglas mag drinken als je soep aan het eten bent, want dan komt er een afdruk van je soep op je glas te staan. Het is voor het eerst dat ik mijn frietjes toen maar doorsneed, zodat ik die netjes op kon eten (dat was ik ook snel weer afgeleerd hoor…). Er was wel veel veranderd in de tussentijd en kon zelfs ons hotel niet meer herkennen.

Ineens zei Timo dat we weer Duitsland in zouden rijden bij Reutte. Nou daar had ik geen zin in, dus gauw op mappie een andere weg ingetikt om te voorkomen dat we weer door Duitsland zouden gaan. We gingen via Berwang.

Jongens want een machtige route was dit. De camper had erg veel moeite om de pas te bestijgen, maar de uitzichten jongens echt magnifiek. De route was grandioos. Oké je moet geen haast hebben met een camper van ruim 7 meter, want die kwam echt niet aan de 50 km per uur, terwijl je er regelmatig 100 mocht volgens maps, maar ik met een personenauto ook niet zou rijden. Deze route gaan we wel onthouden. Ik heb ook bewust meerdere steps aangemaakt om zo deze route een beetje op te slaan.

Opvallend was ook hoe rustig het hier was, amper auto’s. Als we al wat tegenkwamen, waren het meestal motorrijders of locals. Maar wij konden geen genoeg krijgen van de uitzichten. We reden richting Lech en op een gegeven ogenblik merkte je dat er ineens af en toe kamerverhuur en hotels in de dorpen kwamen, dus we kwamen weer in een wat meer toeristisch gebied. Vlakbij Lech viel het op dat er overal veel mensen bij de bushaltes stonden. Er werd veel gewandeld in dat gebied. Langszaam (letterlijk) maar zeker kwamen we toch dichter bij ons eindpunt.

We reden door Schoppenau, waar Nigila haar eerste berg heeft beklommen naar een kruis (ze was toen vier of vijf). Waar we sliepen op een boerderij. Zij hadden een vijf jarige dochter en bij zes hoeven de kinderen in Oostenrijk pas naar school. Dus de meisjes speelden nog wel eens samen. De eerste dag praatte Nigila voluit tegen het Oostenrijkse meisje, maar ja die begreep haar natuurlijk niet. Dus wij:”zij verstaat je niet.” Prompt begon Nigila hard tegen het meisje te roepen. Ja die dacht dat het meisje doof was….. hahahaha. Uitgelegd dat het meisje een andere taal sprak.

Na Schoppenau door Damuls. Hier heb ik in het verleden nog eens met mijn ouders gelogeerd, tenminste in een Damuls, maar daar ik echt helemaal niets herkende, gok ik dat er nog ergens een Damuls is.

Nu moesten we volgens mappie nog maar een half uur. Echter de hellingen waren steil en de camper vond het zwaar. Dus grommend reed deze langzaam berg op. We moesten geduld hebben. Kwamen we halverwege nog een bus tegen, die we echt niet konden passeren. Wij waren stijgend verkeer, dus wij moesten achteruit. De wagens achter ons dus ook. Nou dit ging allemaal goed. Het verkeer achter ons begreep ook dat we naar achteren moesten, dus iedereen geen braaf achteruit. Dit totdat de buschauffeur een teken gaf dat we weer vooruit konden rijden. Kruipend langs de bus gereden.

Ook het verkeer maar een paar keer laten passeren. De berg was lang dus het schoot niet echt op. 10 minuten voordat we bij de camping zouden zijn zagen wij een supermarkt. Dus gestopt, even naar het prachtige uitzicht gekeken en was boodschappen ingeslagen voor een paar dagen. Toen we uit de winkel stapten, regende en was het uitzicht van nog geen vijf minuten geleden, totaal anders.

Met dat we verder gingen, stond er een file. Nu wisten we eindelijk waarom de route steeds rood bleef. Er was slechts 1 weghelft beschikbaar en ondanks dat het niet zo een groot stuk was, bleek dat het verkeer om het half uur mocht rijden, verkeer of geen verkeer.

We moesten nog een stukje kruipen, maar eindelijk kwam onze camping in zicht, we waren er. Jongens wat hebben wij een fantastische route gereden en wat hebben we schitterende uitzichten gezien. Echter zijn we allemaal blij dat we er zijn. Die kruipende camper naar boven, dat was niet meer leuk. Dit betekent dus ook als we iets willen doen, we steeds weer die kruipende route af moeten leggen. Dat is wel een dingetje om rekening mee te houden. Ik heb het niet vaak, maar op dit soort momenten is het makkelijk als je een kleinere camper of camperbus hebt.

Het uitzicht op deze camping is echter subliem. Ik heb volgens mij nog nooit op een camping gestaan met een nog mooier uitzicht. Het is hier schitterend. Jammer dat alles wat je wilt doen, minimaal 45 minuten verderop ligt en het voor onze camper eigenlijk niet leuk is om hier te geraken. We hebben even op de camping rond gekeken en er staan ook geen andere 7 meter lange campers hier. Het zijn caravans / camperbusjes of kleinere campers. Dus zolang wij deze camper hebben, denk ik niet dat we op deze vreselijk mooie plek terug zullen komen.

We hebben nog even regen, maar de temperatuur is warm genoeg. Wel is onze staanplek raar. We staan 1 meter van een andere camperbus en ontnemen heel zijn uitzicht en naast de speeltuin. Echter is de camping vol, dus het is deze plek of deze plek.

’s Avonds eten we risotto en duikt iedereen in zijn eigen wereld. Wifi is zoals gebruikelijk bagger. We krijgen 2 gb gratis en als we meer willen hebben, dan moeten we dit bijkopen.

We zullen zien.

De toiletten en douches zijn netjes. En er zijn echt meerdere nachtvlinders, voor mij dus geweldig. Bij aankomst heb ik volgens mij al gelijk een nieuwe soort voor mezelf.

We duiken om half 12 zonder problemen in onze bedjes. Welterusten en bis Morgen.