Op zoek naar binnen attracties

Het waait nog steeds hard en het weer lonkt niet echt naar ons. Eigenlijk een doedag, maar brrrrrr, ook googelen op binnenattracties levert niet zo veel op.

We hadden besloten om even naar boerderij Wezenspyk te gaan in Den Burg. Het is een kaasboerderij met daarbij een schaapsmuseum in een Boet. Na de rondleiding door de kaasmakerij, met de oudere “machines” en op plaatjes beschreven het vroegere gebruik ervan en grote ramen waardoor je in de kaasmakerij kon kijken, nog even doorgelopen naar het schaapsmuseum, klein van stuk, maar wel even leuk om door te lopen. Ook onderweg lopend naar het schapenmuseum toe waren er allemaal wistjedatjes en ingesproken verhalen bij de bankjes.

Terug bij de auto realiseerden wij dat er eigenlijk nergens betaald moest worden. Echt bijzonder en het was best leuk en leerzaam om even mee te pikken.

Er was ook nog een kaaswinkel en je kon zien dat de kaas gewild was, want er stond een behoorlijke rij van wachtenden voor de winkel.

Besloten om bij de Smulpot in Den Burg te eten. Deze had vorig jaar de 1ste plaats op Texel gehaald bij hotel/restaurants en de 4de plaats landelijk. Dus stond heel goed aangeschreven. En dat bleek wel, ook hier was het druk, maar toch een plekkie aan de bar kunnen bemachtigen. Eten en drinken bestelt en zodra er een tafel vrij kwam verhuist naar een tafeltje.

Wat een planning. Op het moment dat we daar plaatsnamen kwam ons eten er aan. Nigila en ik hadden een tosti besteld en jeetje wat een grote / dikke tosti was het. Nigila helemaal in de 7de hemel, want wij hadden geen bestek gekregen en mochten dus met onze handen eten. Timo had een uitsmijter en wat een joekel was dat. Die had voorlopig genoeg gegeten.

Na de smulpot naar de eendenkooi de Spang gereden in Oosterend. Wij hadden nog nooit een eendenkooi gezien.

Het geheel ligt verscholen in het kooibos en vrijwilligers van Natuurmonumenten laten op de zaterdagen zien hoe de kooiker er vroeger eenden ving in de eendenkooi, met zijn kooikerhondje en hoe hij woonde in zijn kooikerhuisje. Daar de kooiker van het eenden vangen en verkopen aan de restaurants niet kon leven, had hij ook meerdere bloembollen gepoot in open plekken in het bos, stonden er fruitbomen en dat alles ook voor de verkoop.

De laatste kooiker, Kees Koning die de eendenkooi de Spang beheerde, verkocht deze, bij gebrek aan erven, in 1943 aan natuurmonumenten. Hij verkocht de eendenkooi en bospercelen met de bloembollen en fruitbomen weer apart.

De goede man heeft er helaas niet lang van mogen genieten. In 1944 overleed Kees Koning op 85 jarige leeftijd. Op het perceel staat ook behoorlijk veel Zwartmoeskervel, een zeldzame groente met de smaak van selderij. Echt grappig om zoveel over het verscholen wereldje bij de eendenkooi te leren en er omheen te lopen.

Na deze kennismaking met de eendenkooi, en de eenden die op een gegeven ogenblik als puppy’s achter ons aan waggelden omdat ze hoopten op wat kippenvoer, wandelen we weer terug naar de auto.

We rijden even naar de camping terug waar we nog even douchen (het is namelijk heerlijk stil ’s middags bij de douches) om fris en fruitig naar paal 17 te rijden, waar we een tafel hebben gereserveerd om half 5.

We hebben er weer heerlijk gegeten en wat niet zo vaak gebeurd, alle drie wat anders.

Daarna hadden we de hele avond voor ons om spelletjes te doen, proberen series op mijn Ipad te kijken en de bekende digitale werelden.

Het was al met al weer een leuke dag. Er was 74% regen voorspelt, maar wel veel wind gehad, maar eigenlijk geen regen en zelfs een voorzichtig zonnetje, dus we gaan weer niet klagen.