Roodborstje tikt op de deur, tik, tik, tik..

We hebben echt heel de nacht last gehad van meneer Roodborstje, die duidelijk veel te veel gedronken had. Om 1 uur liep Nigila haar wekker af. Daar wij de babyfoon bij hebben, hoorde ik dit en ben ik naar haar toegelopen. Wij hadden de slaapkamers open gelaten zodat we bij elkaar naar binnen konden. Toen kwam ik meneer roodborst voor het eerst tegen. Zijn ouders hadden kamer 14 met balkon (er waren slechts 12 kamers). Hij had een sleutel kamer 4 bij (laten wij nu ook kamer 4 en 6 hebben…). Gezegd dat hij in een verkeerd huis was. Terug in de slaapkamer bleven wij hem op de gang rond horen lopen (op een houten vloer met sneeuwschoenen aan… dat hoor je wel). Ik kon niet meer slapen en ja hoor een half uur later liep hij inderdaad onze slaapkamer binnen. Timo heeft hem naar beneden gebracht en gezegd dat hij weg moest gaan. Toen ging hij huilend beneden zitten. Dus toch maar de deuren van Nigila op slot gaan doen en ook die van ons. Meneer is ’s nachts nog meerdere keren aan de deur wezen trekken. Om 6 uur had ik het helemaal gehad en heb ik hem in mijn allerbeste Duits gezegd dat hij mij nu vaak genoeg wakker had gemaakt, hij beneden eerst maar eens nuchter moest worden en dan naar zijn eigen huis moest vertrekken. Nu had hij ook bij Nigila aan de deur bezig geweest, dus ook die was wakker en ja, het was voor allemaal over… Dus om half 7 er maar uitgegaan. Lekker ontbeten met een ontbijtbuffet, zalig.
Bij vertrek richting de pistes gaf de thermometer van de auto -13 gr aan. Dus toch maar even goed inpakken en de sjaals om. Het is wel een bijna strak blauwe hemel en de zon komt langzaam maar zeker tevoorschijn. Vervolgens zijn we onze ski’s op gaan halen. Onze parkeerplaats van voorgaande jaren was ineens verdwenen. Er staat nu een heel groot appartementencomplex, dus maar ergens anders een plekkie gezocht.. Naar boven met de gondellift, even de beginnershelling genomen om te wennen. Daarna een lekker rondje gedaan, maar de eerste helling was toch iets te pittig voor onze kabouter, dus wat makkelijkere hellingen gezocht. Om kwart over 11 waren we al aan het lunchen… wij de brokken pannenkoeken en Timo patat met worst. Daarna nog even op de ski’s maar onze kabouter geeft al snel aan dat ze last heeft van moeie benen en voeten. Dus stoppen we al om een uur of 2 en vertrekken we naar beneden. We hebben dan binnen een uur tijd al 4 “bananen” naar beneden zien gaan en als deze terugkomt vertrekt hij gelijk weer. Beneden staat ook de ambulance al klaar. Heel apart want het is schitterend boven, mooi weer, wel wat wind, maar prima sneeuwcondities…
Beneden halen we nog even een paar flessen Almdudler en stokbrood en beleg. Wij hebben eigenlijk geen zin om 2x warm te eten op een dag, dus gaan we maar even wat improviseren op onze slaapkamer vanavond. Hebben we nog nooit gedaan, maar 2x warm, daar hebben we geen trek in.