Campingdag in St. Andra

Het is vandaag een zogenoemde campingdag. Dus Timo staat weer vroeg op en de lady’s blijven tot een uur of half 9 liggen. Hierna vertrek ik met Nigila naar de bakker. Het grappige is dat Nigila 10 was toen wij hier waren, maar nu nog steeds in 1 keer naar de bakker rijdt. Ja, het is een vrouw en ja zij heeft (net als ik) een heel goed richting gevoel. Die kun je wel om een boodschap sturen. Ik had al vroeg in de gaten dat zij de gave van de weg onthouden ook had. Die zal niet zo heel snel verdwalen.

Bij de bakker de kaizerbrodschen gehaald en een brood. Dan eten we even buiten in een heerlijk zonnetje. Het is wisselvallig weer, maar het wordt iedere dag ietsje beter. Het is echt een childag.

Timo op pad met zijn camera en Nigila en ik doen eigenlijk niet veel. We zetten de olympische spelen aan en zitten op onze digitale werelden.

Na de lunch rijden we nog even naar Parnsdorf omdat Nigila in drie dagen tijd wel 3 oortjes heeft, die stuk gingen. En ja nu is echt de voorraad op. Dus voorgenomen om even naar de dichtstbijzijnde Action te rijden. Met dat ik in stap, zie ik links onder een barst in de voorruit. Mmmm die zat er gisteren nog niet. Ik weet wel dat toen ik van de week reed, dat er hard een steentje tegen de ruit aan kwam, maar Timo had gekeken en niets gezien. Maar nu zit er een scheur in van een centimeter of 5. Nu maar hopen dat die niet verder gaat scheuren.

Ik heb dit nog niet gezien of Timo trapt hard op de rem. Ik zie nog net een reetje voor de camper langs springen, maar hij zit zo dicht bij de camper, dat ik alleen even zijn koppie ziet. We worden net ingehaald door een personenauto en het reetje schiet echt net achter die personenauto langs. Jeetje wat een mazzel voor ons en voor het reetje. Je wilt echt niet met 80 kilometer per uur een reetje aan rijden (en ik spreek uit ervaring, helaas). Het reetje heeft engelbewaarders gehad (of wij…). Gelukkig had Timo hem op tijd aan zien komen springen. Had hij niet hard gered, dan hadden wij hem zeker geraakt. Timo dacht sowieso dat hij het reetje aan zou tikken, dus het scheelde echt heel weinig.

Vlak voor Parnsdorf zagen wij op een grasveld van een industriewijk een hele groep Roma’s / zigeuners staan. En ja, ik weet ik moet niet profileren, maar we hebben de camper op zijn stelpoten weggezet en echt alle extra sloten vastgedraaid. Je weet maar nooit. Hierna de action ingelopen en de Billa om de Almdudler te halen en nog wat kleine dingetjes. Hierna lopen we weer terug naar de camper. Dit terwijl er toch heel veel (leuke) winkels waren en zelfs een outletcity aan de overkant van de straat.

De terugweg gaat beter dan de heenweg, geen bijzonderheden meer. We stoppen nog even bij het station omdat we morgen naar Wenen willen. We kijken even naar de vertrektijden. Hier blijkt Nigila ook Migraine te hebben en ja, dat is nooit leuk natuurlijk, dus vertrekken terug naar de camping.

We pakken allemaal op onze eigen manier onze rust.

Eten ’s avonds broodjes shoarma, waarna Timo nog even op zoek gaat naar zijn Ziesels (maar blijkbaargaan die eekhoorns al vroeg naar bed, want hij vind er geen een meer.).

Dan nog maar even rummycuppen. Nigila dr medicatie werkt, dus die doet ook even mee. We winnen allemaal een potje.

Om half 11 is ook deze dag weer voorbij. Nigila vraagt of we morgen ook op de camping blijven, omdat haar hoofdpijn nog wel zeurt, maar niet meer super heftig is. Ze is bang dat als we net in Wenen zijn en haar hoofdpijn zet toch weer door, dat het een vervelende dag wordt. Natuurlijk geven we daar gehoor aan. Gezondheid gaat altijd voor.

We hebben trouwens nagevraagd en we blijken gratis naar Wenen te kunnen reizen met de Burgenlandkaarten, die wij gekregen hebben omdat we meerdere dagen op de camping blijven. Dat is wel het voordeel altijd als je ergens langer blijft. Dan krijg je van die gastenkaarten. Die gastenkaarten geven op veel dingen korting of het is zelfs helemaal gratis. Volgens de receptie van de camping is het helemaal gratis (en we hebben net gezien dat heen en terugreis anders 40 euro per persoon zou zijn, dus de camping hebben we er al uit zullen we maar zeggen, hahahahaha.

Welterusten, bis morgen!