Op naar de Zieselcamping

We staan om een uur of half 9op. Vannacht ook meerdere buien gehad, maar toch redelijk geslapen. Ik hoop alleen dat die vervelende mug hier blijft, maar daar zij zich ergens in de camper schuil houdt, vermoed ik dat zij mee zal reizen. Per nacht komen er wel meerdere rode jeukende plekken bij.

We maken ons campertje weer in orde en vertrekken van ons leuk plekkie. Het is niet een grandioze camping, maar wel een grandioze plek. Het is maar wat je er zelf van maakt. Om 10 uur vertrekken we dan echt. Het is zwaar bewolkt en 19 graden.

We hoeven slechts een uur of twee te rijden, dus de optie snelweg vermijden wordt zeker aan gezet. Dan is het 3 uur rijden, maar ach we hoeven ook niet om 12 uur op de camping te staan natuurlijk. We kunnen kiezen uit 3 routes met een verschil van 3 en 5 minuten. We nemen de middelste, echter zaten we eerst op de bovenste, dus aangepast. Het gevolg hiervan was dat we helemaal binnendoor rijden, tunneltjes waar we net onderdoor passen, wegen die niet geheel vlak zijn, maar wel met heel veel torenvalkjes en meerdere reetjes. Oké, die willen niet echt poseren, maar schieten er als een haas (ja dat kunnen ze ook al zijn ze ree) er van door.

Toch komen we weer op de betere wegen terecht hoor, dus ook dit komt allemaal goed. Het is zondag, dus alle supermarkten onderweg zijn dicht en het brood dat we meegenomen hadden is eigenlijk niet meer goed, dus het zou leuk zijn als we nog iets vinden.

We genieten van de uitzichten. Het bijzondere is dat in dit gedeelte van Oostenrijk wel een paar heuvels zijn, maar het op vele plekken echt totaal vlak is en er geen heuvel te zien in.

We zien ook meerdere ooievaars onderweg en leuke plekjes. Echt genieten dus. Dan zien we in Berndorf ineens een bakker die open is. We zetten de camper op een priveparking (van een bedrijf en die is half leeg). Timo wil daarom in de camper blijven en zeg tegen ons, gaan jullie maar, ik wil kaizerbrodschen. Oké, maar ja, ons een bakkerij is sturen is bijna hetzelfde als een kat op het spek binden natuurlijk. Het gebak zag er heerlijk uit, ze hadden allerlei belegde broodjes, koffiekoeken enz. Dus ja, het bleef niet echt alleen bij de kaizerbrodschen.

.

We stapten met onze heerlijkheden in de camper en stopten een half uur later in Sollenau, waar we op een parkeerplaats van een Billa (supermarkt) even onze verse broodjes opeten. Wat een rust en wat heerlijk zo op ons gemak naar de volgende stop rijden.

We rijden om de Neusiedlersee heen en komen rond kwart over twee aan op de Zickseecamping in st. Andrä. We maken dezelfde fout als tien jaar geleden. We reden verkeerd en komen aan de andere kant van de camping uit. Je kunt per fiets wel op de camping komen, maar met de auto/camper echt niet. De vorige keer hebben we echt in het donker allerlei paadjes gehad tussen de huisjes door, maar we hebben wel geleerd van de eerste keer, want we zijn gekeerd en daarna gelijk naar de camping gereden.

We zien al gelijk een Ziesel (grondeekhoorn). Ze zijn er dus nog. Blijkbaar is de vrouw die ze altijd voerde en riep weg. De receptionist kan haar in ieder geval niet herinneren. We boeken in en rijden naar ons plekje. We staan op en hoekje en al snel staat alles weer buiten. Als we geïnstalleerd zijn genieten we van het gebak wat we mee hebben genomen, het smaakte heerlijk, echt een aanrader, mocht je er ooit in de buurt komen.

Hierna hebben we nog heel de middag om te chillen. Timo vertrekt al gauw met zijn camera naar de Ziesels.

’s Avonds zouden we tagliatelle eten. Nigila begint alvast de champignons en de worst te snijden. Wat dat betreft kun je wel zien dat ze op zichzelf woont, ze beseft veel meer dat niet alles van zelf komt.

Met dat we de voorbereidingen aan het doen zijn, wordt het zo donker, dat ik het niet vertrouw. Ik begin dus alvast met in ieder geval de digitale werelden binnen te leggen. We zijn halverwege als Timo aan komt lopen. Hij staat nog niet onder de luifel (die wij aan het inhalen zijn) of het komt met bakken, echt met bakken uit de hemel vallen, jeetje wat ging het hard. Van Timo mag de luifel uitblijven, hij wil wel een jas. Ik geef hem even snel mijn regenjas, die is lekker lang. Ik haal zijn cameratas binnen, maar daar ligt al een hele plas met water op. De fietsen worden snel onder de luifel gereden en Timo trekt aan de poot van de luifel omdat de luifel in begint te zakken.

Nou, het leek net een slapstick (of hoe je dat ook noemt). Met dat hij aan de stok trok, stond hij net buiten de luifel en door het verplaatsen van de stok, verplaatste al het water zich ook naar beneden, precies op de plek waar hij stond. Nu keek hij ook nog omhoog, dus kreeg een hele plens (een 10 liter emmer was er niets bij) over zich heen. Proestend stond hij daar met de stok in zijn handen. Ik kon niet meer. Ik ben ook weggegaan bij het raam. Ik durfde ook geen foto’s of filmpje te maken. Hij was ondanks mijn regenjas doorweekt, want alles was van boven alsnog over heen zijn lichaam gelopen. Jongens als ik het nu beschrijf, moet ik weer hartelijk lachen. Dat gezicht, echt niet normaal. En later gebeurde het nog eens, maar niet met de hoeveelheden als de eerste keer. Nigila stond te helpen op de andere hoek, maar werd enkel nat van de regen. Ik kwam er het beste vanaf, omdat ik alles naar binnen had gebracht en zij nog bezig waren, ben ik maar begonnen met koken.

Na het eten ging Timo weer op pad voor de Ziesels, maar die werkten niet erg mee. Nigila en ik zijn de olympische spelen gaan bekijken. Nederland moest spelen tegen Japan. Nou helaas, ze lieten 2x een tussenstand zien, maar niets van de wedstrijd. Zo als je begrijpt hebben we hier dus weer wifi.

’s Avonds de foto’s op de externe harde schijf gezet en mijn dagboeken een groot gedeelte bijgewerkt. Ook nog even gekeken wat we allemaal in de buurt konden gaan doen, maar ik zie nog niet iets wat ik wil ondernemen. Nu heeft Nigila al 3 oortjes in 3 dagen kapot en die wil wel heel super graag nieuwe oortjes. Het is morgen een zogenoemde campingdag, maar besloten dat we in ieder geval even naar de dichtstbijzijnde action rijden om oortjes te kopen.

’s Middags had Timo nog een boomkikker gered die op het bordje nooduitgang zet in het sanitair gebouw. Het blijven prachtige diertjes. Opvallend was toen we ’s avonds naar het toiletgebouw gingen, de muren (als daar lampen zaten) meerdere boomkikkers zaten. Ze zaten er in verschillende formaten. En het stikte er van de muggen bij de lampen. Dus kun je nagaan hoe slim die beestjes zijn. Overdag zie je die niet, maar komen ze ook op de lampen af, omdat ze weten dat daar voedsel voor ze te vinden is. (En ja er zaten tientallen muggen rond de lampen, erg grappig om te zien.) Toen we op ging letten, zagen we ook op de lampen langs het pad meerdere boomkikkers zitten. Geduldig zitten wachten op de muggen die op het licht af kwamen, echt slim.

Voor nu weer welterusten en Bis Morgen.