De Slap Savica (wandeling)

De wekker stond om 8 uur, daar we de laatste dagen gemerkt hebben dat het ’s morgens steeds mooi weer is en het ’s middags betrekt cq regent. Dus besloten om eens op tijd op te staan en naar de Vogel te gaan, met zijn prachtige uitzichten en naar de Slap Savica.

Daar de bergen weer verstopt waren achter grote laaghangende bewolking, besloten om de Vogel even te laten voor wat het was. Een kaartje per persoon blijkt 24,00 Euro. Dus als ik dat doe, dan wil ook wel wat kunnen zien, anders blijf ik liever beneden.

We zouden eigenlijk met de fiets gaan, maar daar we er niet zeker van zijn dat de accu's van de fietsen vol genoeg zijn om heen en terug naar de waterval, toch met de camper die richting op gereden.

We rijden dus eerst in de richting van Ukanc. Daar ziet Timo een bord dat we niet door mogen rijden met de camper (nee ik heb het niet gezien). Dus we hebben de camper daar op de bijna lege parkeerplaats gezet. Ik wilde mijn wandelstokken. Ik keek wel even op maps. Die gaf 1 uur en 10 minuten aan voordat we boven zijn. Timo ontkende dit nog. Nee, zo ver is het niet, ja tot je helemaal boven bent…. Maar helaas, de 1 uur en 10 minuten blijken toch echt tot de parkeerplaats te zijn. En ja, ik kan je vertellen dat het niet overal even vlak was. Maar dat lijkt me logisch als je boven wil komen.

Boven is het druk en er staan ook meerdere campers. Ik zie een bord: verboden voor campers tussen 22 uur en 06 uur. Mmmm ik vermoed dat Timo een onderbord heeft gemist. Maar oké we zijn boven geraakt en het is een goede oefening voor mij zullen we maar denken.

Even een korte stop en dan door naar de waterval. Nou die 5 kilometer die we net gehad hadden was nog niets bij de klim naar boven. We hadden 592 treden (en nog andere stappen tussen door) voordat we eindelijk zicht hadden op die mooie Slap Savica. Het was zeker de moeite waard hoor. Ik zou het zeker nog een keer doen, ook met wat ik nu weet. Ik zou alleen dan wel doorrijden tot de parkeerplaats boven.

We genoten van deze hoogste waterval van Slovenië. Deze Savica-waterval ontspringt op 836 meter hoogte in de rotswand van de berg Komarca en is 78 meter hoog. Na een tijdje genoten te hebben van deze waterval zijn we weer de treden naar beneden gehobbeld.

Beneden gekomen hebben we even geluched. Het is wel net als Oostenrijk alleen warme maaltijden gekozen kunnen worden. Nigila nam een kop paddestoelensoep met brood en Timo en ik een hamburger. Jeetje wat een grote hamburger kregen we zeg en wat ik niet verwacht had, ook nog frietjes erbij. Maar met 1 hamburger inclusief brood was het wel genoeg, dus Nigila mijn frietjes gegeven.

Timo stelde voor om zelf naar beneden te lopen en mij dan op te halen met de camper. Dat was echter mijn eer te na. Nee, samen uit, samen thuis. Dus hop, nog even een souvenirwinkeltje binnen gelopen en daar een mok voor Nigila gekocht. Die is behoorlijk kieskeurig wat betreft haar mokken, maar dit was idd een hele mooie mok. Hierna weer de wandelstokken gepakt en met z'n drietjes lopend naar de camper toe.

We waren op weg naar boven nog een oorlogsbegraafplaats gekomen uit de 1^ste wereldoorlog tegengekomen, maar Timo stelde voor dit op de terugweg te doen. Ik was bang dat ik daar dan geen motivatie meer voor had, maar ja, toen we deze weer tegenkwamen, wilde ik die toch even bekijken. De begraafplaat is gebouwd door soldaten van het Oostenrijkse-Hongaarse leger, voor de soldaten die vielen bij de slag bij het front aan de Soska, tijdens de eerste wereldoorlog. Er waren 282 graven. Ik vind het altijd indrukwekkend. Zoveel mensen die hun leven gegeven hebben voor de vrijheid van hun land. Waar ter wereld dan ook, ik vind het indrukwekkend en ga er altijd weer vol respect van vandaan.

We moesten nog een klein stukje. Ondertussen was het weer heel helder geworden, dus we konden naar boven naar het uitkijkpunt op de Vogel, maar ik had al aangegeven dat dit van mij niet meer hoefde. Ik had genoeg gelopen voor vandaag en morgen staat de Vintgarkloof op het programma, dus dat zal ook wel weer lopen worden. Je kunt ook overdrijven natuulijk.

Ik zei nog, jullie mogen wel, maar nee, de andere twee zagen het ook niet meer zitten. We hadden onderweg van en naar boven toe een paar keer de politie gezien. Elke auto die langs de kant van de weg geparkeerd stond (ook al was het netjes in een soort parkeerplaats) werd beloond door de politie en als bewijs van een bekeuring werd er een rode sticker met een tekst op geplakt. Ook zij werken netjes met digitale bonnetjes zag ik. Eigenlijk dezelfde apparaatjes die bij ons de Boa's ook hebben.

Wij kwamen bij de camper en zagen dat heel de parkeerplaats ondertussen echt bomvol stond en dat er een parkeerautomaat was, waar we een kaartje hadden moeten kopen. Alle andere auto’s en campers hadden netjes zo een parkeerticket. Maar gelukkig zat er niet zo een lelijke rode sticker op de camper, dus wij hopen dat we mazzel hebben gehad.

Hierna terug naar de camping en heb ik even een uurtje op bed gelegen. Even met de beentjes omhoog. We hebben 11 kilometer gelopen in het totaal en voor iemand die nog geen kilometer per week loopt…. Ik ben weer trots op mezelf. Wat dat betreft van de week toch weer aardig wat kilometers gemaakt. (het zou leuk zijn om dit thuis ook vol te houden, maar ja de ervaring leert….).

Het is ondertussen 22:34 uur en ja morgen gaat de wekker weer vroeg omdat we naar de kloof willen, dus ik denk dat het bedtijd wordt.

Welterusten. Wij hadden vandaag een redelijke wifiverbinding, dus eindelijk alle dagboeken eindelijk kunnen plaatsen. Maar ja jullie hoeven het niet in 1x te lezen hoor [e-1f60a].

Doei tot de volgende keer.