2de reisdag, onderweg naar Melk (A)

We mochten tot een uur of 8 uitslapen, jongens het lijkt wel vakantie hier. Maar Timo, ons ochtendmens en was al veel eerder op, dus ja, ook bij ons was het eerder.

We staan op, maken de camper rijklaar om te vertrekken, bezoeken nog een keertje het sanitair gebouw en rijden met de camper naar beneden. Zetten de camper nog even neer en lopen om de broodjes. Jongens wat heerlijk, ze zijn nog warm. Nigila zou eerst het broodje pas ’s middags eten. Echter wie kan er nu warme broodjes weerstaan, dus iedereen aan het brood. Nigila en ik waren het eens, we zijn dol op keizerbroodjes, maar als we moesten kiezen, werden het deze weisse brodschen..

Na het ontbijt vertrokken we rond 9 uur naar Oostenrijk. Ik kreeg zowaar de vraag of ik wilde rijden. Afgesproken dat ik na de lunch het stuur over zou nemen. Heerlijk ook een tijdje sturen (en daar we er over zitten te denken om ons C1 rijbewijs te halen omdat de camper altijd te zwaar beladen is en dan de camper ook upgraden, is het wel zo fijn om ook wat ervaring te hebben met de camper).

We wisten dat we 7 uur moesten rijden. Het weer zag er in ieder geval beter uit dan gisteren. We begonnen met een heerlijk zonnetje, wat een ander zicht. Oké, dit duurde tot een uur of 11 en toen was het weer gedaan met de zon en viel de regen weer gestaag op ons neer. Nu ja, liever nu dan van de week. We krijgen het cadeau zullen we maar zeggen en mijn moeder zei altijd dat je een gegeven paard nooit in de bek moest kijken.

Het ging lekker vlot. We stoppen rond kwart voor 1 om even wat diesel in onze camper te gooien (ik wil een leuke bijnaam voor de camper, maar daar ben ik nog steeds niet uit. Ik wilde hem eerst kiekenkot noemen, omdat we mede door het overlijden van oma kip, de camper vervroegd hebben aangeschaft, maar die werd afgekeurd, dus nog steeds zoekende). We reden een klein stukje de snelweg af om te tanken en te lunchen. Na het tanken werd het wegdraaien een hele uitdaging door de motoren en auto’s die in het uitwijkpad stonden, maar oké het is gelukt.

Vervolgens had ik gezegd, we kijken wel bij de Aldi om even te lunchen (ik zag daar een parkeerplaats voor liggen van uit de verte.) Timo stapte weer achter het stuur en reed in de richting van de Aldi. Met dat we linksaf sloegen, lag er links een hele grote parkeerplaats, waar geloof ik 1 auto op stond. Rechts was de parkeerplaats van de Aldi. Daar moest je je tussen een paar betonblokken wurmen op er te komen.

Dus wat gebeurd er? Juist we rijden de parkeerplaats van de Aldi op. Want ik had het gehad over de Aldi, dan moet je niet op de lege parkeerplaats zonder betonblokken aan de andere kant van de weg gaan staan. Soms vergeet ik de autistische trekjes van mijn medereizigers wel eens. Voor mij was het heel onlogisch dat Timo op de Aldi parkeerplaats ging staan als er zo een grote lege parkeerterrein tegenover ligt. Voor Nigila was het niet meer dan logisch, ik had toch gezegd, we gaan bij de Aldi kijken…. Ja, ooit, ooit ga ik hier misschien aan wennen, pffff, hahahaha.

Na een lekker broodje te hebben gegeten vertrekken we voor de laatste paar uurtjes. Ik neem plaats achter het stuur (en ja ik neem altijd (te) veel foto’s en de rest veel minder, mijn vader heeft nog wel eens een fotoboek bekeken en aan het einde vroeg hij: “Was jij ook mee geweest? Ik heb je nergens gezien.” Nou zo erg is het niet meer, maar ja, ik wil het altijd digitaal vastleggen en dat hebben de andere twee minder. Maar er is idd een foto dat ik achter het stuur zit hoor… [e-1f60a]. Ik heb het tempo wat opgevoerd. Ondanks dat we ook nu meerdere weg opbrekingen met langzaam rijdend verkeer hadden, lukte het aardig om de streeftijd vast te houden.

Omstreeks 15:35 uur staken we de grens van Oostenrijk over bij Ruhstorf an der Rott.. Hierna genieten we 8x van de Donau waar we ook 8 keer overheen gaan. Nee ik weet niet of de Donau nu zo kronkelt of dat ze de weg zo kronkelend hebben aangelegd. Ik zal dat ooit eens nakijken op de kaart, maar nu niet.

We zien om een uur of 4 ’s middags Stift Melk boven alles uitsteken. Het blijft een imposant gezicht. We rijden naar de camping, waar we omstreeks 16:15 uur aankomen. Donaucamping in Emmersdorf. Ja de naam zegt het al. We zitten “aan” de Donau. Zetten de camper al op een leuk plekje. Om half 6 gaat de receptie open, betalen we en als alles weer buiten geïnstalleerd is, gaan we lekker eten. Het wordt vandaag pasta met gehakt, champignons en Arrabiatasaus. We eten heerlijk buiten en als er een boot voorbij vaart, kijken we die genietend na.

Na het eten gaat ieder weer zijn eigen gang. Helaas voor ons doet sinds het voorjaar de televisie het niet meer. Anders konden we nog het een en ander bekijken van de Olympische spelen. We hebben ook geen wifi bereik, dus werkt niet op de computer. Dan maar gewoon chillen, ook altijd lekker.

We kruipen rond 11 uur onder de wol… dus Bis morgen!