Naar de Raggaschlucht en door dat dal gereden

Het is vandaag de 10de, de sterfdag van oma Kip, maar ook de verjaardag van ome Piet de Wit. Hij wordt 81 jaar, Gefeliciteerd ome Piet!

We zouden 8 uur de wekker zetten, want we gaan vandaag naar de Raggaschlucht gaan. Dat is ruim een uur rijden. Dus willen we niet al te laat weg. Om half 8 worden we echter digitaal gewekt door het brandweeralarm. In oostenrijk heeft niet iedere brandweerman een pieper. Als er dan ook ergens brand is, dan laten ze 3x het luchtalarm af gaan, maar dat is bedoeld voor de brandweermannen zodat die weten dat ze naar de kazerne moeten komen. We horen het in het dorp boven en onder ons afgaan. Nou het is in ieder geval genoeg lawaait om toch maar gelijk uit bed te stappen.

Timo komt al aangelopen met het brood. Ja dat is onze ochtendmens. Daarvoor is 7 uur al laat, dus die ontsnapt nog wel eens. We staan dus allemaal op, eten even en vertrekken. Het is mooi weer en ze voorspellen 27 graden in de zon. Dus we vullen de flesjes op. Timo haalt de camper alvast van de steltpoten. Ik zit met aan te kleden en ik zie ineens een grote plas (vermoedelijk Cola) onder de koelkast vandaan komen lopen en loopt verder de camper door. Nee, dit wil ik niet, want stel dat je mieren in je camper krijgt (ja precies…. Die beesten), dat wil ik nog steeds niet. Ik roep dus naar Timo, geen dweil zo bij de hand, die ligt in kistjes onder het aanrecht, dus snel een handdoek gepakt en over de plas gegooid. Het is wel bijzonder, want er ligt helemaal geen cola in de koelkast. Als we gaan rijden, dan schiet de koelkast nog wel eens open als er grote flessen in de koelkast liggen, dus die hebben we in de ruimtes onder de bedden liggen. Maar waar komt het dan vandaan. Timo trekt de groentelade er uit en ja, ook daar een hele plas cola. Heel bijzonder. Dan eerst maar dat plakspul opruimen voordat we gaan rijden.

Hierna vertrekken we dan toch. We schieten eigenlijk het dal, parallel aan die van ons eigenlijk. Wat een vreselijk mooi dal is dit ook zeg, oh, wat is dit weer genieten. Mooie dalen, mooie hellingen, mooie vergezichten, leuke kerkjes, ja heerlijk.

We komen eigenlijk best vroeg aan op de parkeerplaats bij de Raggaschlucht. We zetten hem aan het einde van de parkeerplaats, nog net in de schaduw van de bomen en naast een heerlijk bloemenveldje. Met dat Timo wil parkeren zie ik een hop op de parkeerplaats. Een vogelsoort die nog heel hoog op mijn wensenlijstje staat. Snel pak ik mijn compactcameraatje, schiet 2 foto’s voordat de hop er genoeg van heeft en heel ver weg vliegt. Nou bij het bekijken van de foto’s is de 1 ste foto bewogen en de 2^de staat de hop zo, dat je zijn kop niet ziet. Helaas, maar wat een klein formaat vogeltje zeg, ik had hem stiekem groter verwacht.

We pakken een rugzak met zo min mogelijk spullen. Wel ligakoeken, 3 kleine flesjes met drinken, een powerbank, selfiestick en ja dat was het volgens mij wel… Timo offert zich op, omdat mijn rug nog wel eens roet in het eten gooit en dat wil hij voorkomen.

We lopen naar het begin van de Schlucht, voordat we er zijn, hijg ik al weer als een paard. Ik zeg altijd dat ik wil trainen voordat ik op vakantie ga, want met mijn zittend beroep en niet meer sporten, lijk ik wel een hijgmachine bij het minste of geringste inspanning. Het is gelukkig niet druk, dus er heeft niemand last van mijn slakkegangetje. De schlucht begint pas na een kilometer klimmen.

Ik weet dat de voorspelling is dat het 2 ½ uur lopen is. Nu ben ik wel blij dat het op de heenweg klimmen is, zeker in de schlucht zelf, want er is zoveel te zien en mooie plekjes te bewonderen, dat we regelmatig stil staan om een foto te maken. Pas aan het eind van de schlucht worden we ingehaald door anderen. Mijn benen zijn dan al verzuurd, maar ja, opgeven is geen optie. Als we de prachtige schlucht met zijn helderblauwe water en zijn vele watervallen uit zijn, houden we een kleine pauze van een kwartier tot half uur. Eten een koekje, drinken wat en ik geniet vooral van het prachtige uitzicht op de bergen welke we daar hebben. Ik zei al dat ik daar echt heel de dag kon blijven zitten. Mijn medereizigers waren echter een andere mening toegedeeld, dus toch maar opgestaan en mee naar beneden gelopen.

We kwamen kwart over 12 bij de camper aan. Ja dan natuurlijk eerst eten, maar bij zo’n prachtig veldje vol met bloemen en dus waar meerdere vlinders rondvlogen en prachtige bergen erachter, was dit zeker geen straf.

Jeetje wat een vlinders vliegen hier rond, kleine oranje, kleine witjes, grote witjes, kleine blauwtjes, kleine zwarte, echt niet te fotograferen, maar ik heb in Oostenrijk al meer vlinders gezien dan de laatste drie jaren.

Ik heb overigens wel gelijk mijn lange broek uitgedaan en omgewisseld voor een korte. Ik dacht, langs die schlucht, maar daar had ik al snel spijt van. Het is heerlijk weer, dus ook dat hebben we mee.

Ik mocht na de lunch rijden, dus ja dan rij je natuurlijk niet gelijk terug naar de camping. We rijden nog even in de richting van de GrossGlockner. Timo ziet het niet zitten om met de camper de Gross over te rijden van de week, dus ja, dan toch even dit dal uitrijden die kant op. En ja, daar heb ik zeker geen spijt van. Als je in de buurt bent, zeker dit dal op je gemak meenemen. We zagen van alles, leuke kerkjes, rare torens, watermolen, mooie uitzichten, watervallen, het is echt de moeite waard. We reden naar Heiligenblut. Hier hebben we nog een paar mooie foto’s gemaakt van deze beroemde kerk en hier zijn we inderdaad omgedraaid terug naar de camping. Ja dezelfde route terug, maar ach die vond ik zo mooi, al laat je me die 6 keer op een dag heen en weer rijden, dan nog zie je steeds mooie uitzichten en prachtige vergezichten denk.

In Gmund, het dorpje bij ons in de buurt, hebben we gestopt bij de Billa, nog even spullen gekocht om pannenkoeken te bakken. Morgen worden het of satévleesjes met soep en stokbrood of we bestellen een pizza. Dus het eten voor de komende dagen hebben we in de camper.

Terug op zijn plek ons weer geïnstalleerd, even wat gedronken om het verloren vocht aan te vullen en hierna heeft iedereen eigenlijk zijn eigen pannenkoek gebakken zodat er niet 1 steeds koude pannenkoeken zat te eten. Ze smaakten weer heerlijk.

’s Avonds weer even de foto’s weggeschreven en de dagboeken bijgewerkt. Met een beetje mazzel doet de wifi het goed genoeg om deze zo ook nog even te plaatsen.

Het is ondertussen half 12, dus hierna gaan hier de oogjes toe..

Bis Morgen.